Misdaad te Roosendaal
Of: het geheimzinnig graf
Wijze: bij het Ouderengraf
Tekst: Frans Rombouts
Wat hoort men thans weer om ons heen,
Een gruweldaad bedreven.
Op eene vrouw, reeds lang verdween,.
Heeft men beroofd van ’t leven.
En men zond haar, hoe wreed en laf,
Met omkoord hals in een geheim graf.
Refrein
Maar God die alles op aarde hoort en ziet.
Deêz gruweldaad ook niet verborgen liet.
Maar God die alles op aarde hoort en ziet.
Deêz gruweldaad ook niet verborgen liet.
Al was deêz vrouw zoo men vertelt,
Niet waardig voor haar kroost gesteld.
Verliet haar man en haar twee kinderen,
Die haar ’t “vrije leven” hinderen.
En zoo was zij al reeds geruimen tijd,
Met een som geld voor haren man gansch kwijt.
Refrein
Maar al was deêz vrouw het echte pad ontspoord,
’t Roept toch om wraak die haar zoo heeft vermoord.
Maar al was deêz vrouw het echte pad ontspoord,
’t Roept toch om wraak die haar zoo heeft vermoord.
Een man die zocht voor ’t vee wat gras,
In kanten en in hoeken.
En kwam in een bosch alwaar het was,
Een kale plek te zoeken.
En met omwoelen vond hij daar,
Onderd den grond het blijk van haar.
Refrein
En zoo vond hij daar, ’t was of het God hem gaf,
Het daar reeds lang verborgen g’heime graf.
En zoo vond hij daar, ’t was of het God hem gaf,
Het daar reeds lang verborgen g’heime graf.
Ontsteld gaat deze man terstond,
Aan het gerecht verhalen.
Die vlug verschenen en daaruit den grond,
’t Erkenden lijk ophalen.
Aan polispapieren die men vond,
Verraadde haren naam terstond.
Refrein
Nu zoekt men thans deêz vreeselijke barbaar(s)
Die zoo iets durven te verbergen daar.
Nu zoekt men thans deêz vreeselijke barbaar(s)
Die zoo iets durven te verbergen daar.