Onderstaande tekst van Th. Claessen is overgenomen uit periodiek 3 (1982)
Al met al……..en toch
stad met meer dan vijftigduizend zielen
die wonen en werken of geen werk hebben
stad met een oude en een nieuwe markt,
de damstraat, de kade,
de laan van limburg, brabant, belgië, luxemburg,
de boulevard.
stad waar treinen verre reizen gaan maken’
waar Anton Pieck in 1976 zijn boeken signeerde
waar je een paar jaar later nog zoekt
naar de eerste parkeermeters
en ze niet kunt vinden
wèl gele strepen en blauwe zônes
stad die afbreekt wat ze nooit meer op kan bouwen
stad als vele andere en toch……
stad die vergeet dat Nispen haar geboortenest is
en die niet weet zoals veel steden
wat er leeft en verborgen ligt
in de harten, de hersenen, de handen van mensen.
stad die vergeet de vonk te voeden
de zuurstof te geven om verder te gaan
stad die wel bezig is met vele zaken
maar vergeet te luisteren en te zien
zoals wij vergeten te luisteren en te zien
uit luiheid, gemakzucht of m de een af andere reden.
stad die is zoals wij zijn.