Onderstaande tekst is letterlijk overgenomen uit Periodiek 14/15 van september 1989.
Aanleiding tot het schrijven van dit stuk was de viering van 150 jaar Spoorwegen in Nederland.
De auteur was de heer Constant F. de Ridder
OÔNS ROOSENDAOLS STATION
Beste Mènse, ‘k’wil’oes wà gaon vertelle,
Over oôns ROOSENDAOLS station
‘K doen ’t maor in m’n eigen taol,
Vast dan verstaodet’allemaol,
Waânt ge wit toch wel dàt,
ROOSENDAOL is “SPOORSTAD”
Wà’k dan ier altij zoo gezellig von,
Waor al die treine op ’t station,
Gèirre gienge wa daor kijke,
Meê oôns Vaoder saome,
Die zeê áltij, al die treine emme naome,
Kèik; d’n dieje daor, ziede die,
Dà’s nouw de “WAGGON-LIE”,
Dà’s n’n trein, daor kunde in eête,
En in slaope!
Gelòòfde me’nie, snotaope?
Stao’me dan nie zo aon te gaope.
Daor motte kijke, nog èèn,
Nooit van g’òòrt,
Dà’s nouw d’n “EETWAL du NOORT”,
En d’n dieje daor aon d’n overkaânt
Kunde makaânt meêj naor “ENGELAÂND”
En die’ge daor nouw net vertrekke ziet,
Dà’s d’n “LOOJT-RAPIET”.
Jao mênse, ge mot’me nie kwaolijk neême,
Maor’t’is nouw zoo gesteld,
Over’t station van ROOSENDAOL,
Kom’k nooit uitverteld..!
Waânt wà’zee’k’oe? Alle mênse nog’àn toe.
Wà’zumme daor nou emme,
Oòrde dieje trein daor remme,
Emm’k nouw teveul gezeêd,
Waânt wà dochte nouw, dà daor binnenreed
Kèkt dan’s goed op d’n èèrste lijn,
Niet te gelòòve manne,
D’n “KOONINKLIJKE TREIN”,
Dà’s toch iemers wel boffe, net op tijd,
Vùr d’n trein van “AORE MAJESTEIT”
T’is toch òk, zoo maor nie min.
Ne’trein meê n’n koningin erin,
T’is toch òk, zoo maor nie niks,
D’n trein van “BEATRIKS”.
Akke’t dan zoo weer’is in m’n gedachte
Allemaol aon m’n eige vùrbij zaâg gaon,
Denk dikwuls, oe’edde’t allemaol bestaon,
Op oôns goej ouw station,
Oe’t allemaol begon!
K’zien’t nog vùr me:
As’waâr’t “DE DAG VAN GISTER”,
(Dà perron, dâ waâr toch ’n laânk end)
Altij wellus ne’trein meê’n Minister,
Eén of aândere President.
Zoo af en toe dûr tussedeur,
(We wiere’ier wel gèif verwend)
‘N Gezaânt, weet ik veul van wà’vùr laând
Èen of aândere Sinjeur,
Dà waâr dan ’n “Ambassadeur”.
Dieploomaâte uit alle Staâte,
Bischoppen en Prelaâte,
Jao, witt’ik eigenlijk wà’vur Pootentaâte,
Er allamaol in die treine zaâte!
Nog wà, dà waor toch òk gèèn flauwe kul,
Dikwuls d’n “Belzen Consul”
‘s-Jonge, wà waor dà’toch “sjiek publiek”
Toch wellus van g’òòrt?
Dà’èète meê ’n deftig woord:
” ‘T KOOR DIEPLOOMATIEK”.
Jao, Mènse zoo gek konde’t nie verzinne,
Of ze liepe’ier wellus binne,
Onze KONINGINNE.
Vorstinne ‘k ‘emmer veul gezien,
Makkeluk ’n stuk of tien
(min of meer misschien)
EMMA, ASTRID, ELISABETH,
JULIANA, WILLEMIEN.
Vorste, noem maor op, d’n dieje,
of d’n dieje; Eèle dinnastieje!
A’k dan zoo stôn, op ’t perron,
De muziek begon:
” ’t Wil’elmus” klonk, “d’n Brabanson”
D’èèrewacht kwaâm in ’t geweer,
De ròòje lòòper uitgeleed,
‘K’zien ’t weer……….!!
De marressjóósséés in gròòt ornaot,
Meê kolbak, sabel, vlag en vaondel,
Altij en vùr iederèèn paraot,
Eèlemaol kompleet………!!
In “grand-tenuu”, zoo’àddàt-‘eet,
Eèl vùrnaom en èèl bekwaom,
(“ZONDER VREES en ZONDER BLAOM”)
Zùrgde dan èèl offisiejéél,
Vùr ’t “prootookol sirremooniejéél”!!
’t’Waor net of de “TIJD STON EFFE STIL”,
Of’k nog op m’n bèène tril – jao ikke,
Voel nog m’n bèène knikke,
Of ’t bloed me in d’aâdere stol,
M’n ârt gieng aârder tikke,
A’k ’n aând kreeg van “KONING LÉOÔPOL”
’t Wier om m’n neus toch wel effe wit,
Zoo maor dicht neffe “KONINGIN ASTRID”
‘s-Jonge, dà waor toch ’n lief mêns,
‘K’wit nog wâ oôns Vaoder dan zoo zeê,
(En dan zoo’n bietje g’eimzinnig deê).
Da’s nou òk ’n koningin,
Maor dan van ver over de grens.
Toch kon ons dà nou net niks schille,
(Maor’k gelòòf nie dat’netjes staot).
A’wij dan stiekum zeêje:
“Zoo aâre wij d’r òk best èèn gewille”,
Jao dà waor nouw echte kienderpraot.
Mênse nog àn toe, Oach’arme…….!
’t’Waor altij sjiek en sjarme,
Op onze statie, Mee’veul grasie!!!
‘K’wittut nog allemaol,
As waort de “DAG VAN TOEN”,
Och wàzou ‘ket nog’s gèirre overdoen.
Maor neije, dã zulde nou nie’meer beleve,
Dà zulde nie’meer zien
Alles gaot nouw meej’t vliegmasjien!
Toch zien’k daor wirn’n trein,
Kèik maor op d’n tweede lijn,
‘s’Kijke wà’die allemaol vevoert
‘k’zien’t al wel, die gaot naor “LOERT”,
Mêe beêvaortgangers, vol vertrouwe,
Naor “ONZE ZOETE LIEVE VROUWE”
‘K’wier’dur altij wel wà van ontroert!
Dan zijn we nao al dà klessebesse,
Al’aorig toe aon de klok van zesse,
Wij wiese wel wat’ter gieng vertrekke,
Jao ’n schòòne trein de “GRAND-VITESSE”,
Ne’trein, die waor laânk, aâr ’n gaânk;
’t waor maor ’n zuchje
Gezaât zoo in ESSE.
En nog wiere wij’t nie beuj,
Nog èèns gauw te gaon kijke,
Aon “d’EEDELWIJS”
En “LWAZOO-BLEUJ”,
En dan emmik nog maor niks gezeed,
(‘K’docht dàdde wà zeê),
Van de “POELMAN” en de T(ee)E(ee)E(ee).
Moes’k nog zèige,
Wà’k daor allemaol van wies,
Makkeluk bleef’k bezig,
‘N’uur of vijf precies.
‘K’besluit m’n rijm, daorom maor hiermeê,
As’t “ROOSENDAOLS”-station,
Zoô zijn er géén TWEE!
Val’me nouw nie’meer in de reede,
As’t “ROOSENDAOLS”-station,
Zoo is er géén TWEEDE……!
‘K’maok aon deez’veraol ’n end,
’t Station van “ROOSENDAOl” “eksellent”.
Tot slot m’n wens voor de “N.S”
“BEHOUDEN VAERT”
“EN GOED SUKSES”
Constant F. de Ridder